Operator productie
Hij is een van de ‘langstzittende’ van Ophtec. Het bedrijf bestond nog maar vijf jaar toen Eli Nahumury er in 1988 begon. “Een broekie van krap aan twintig jaar”, lacht Eli. “Nog nat achter de oren.” Maar Anneke Worst, de oprichtster van Ophtec, zag wel wat in Eli. Een jonge, kordate vent. Net klaar met zijn militaire dienstplicht. Eager to learn. Inmiddels is dat ‘broekie’ uitgegroeid tot een ervaren productiemedewerker. Hij zag hoe Ophtec uitgroeide van lokaal familiebedrijf tot een bedrijf dat wereldwijd actief is. “En daar ben ik echt trots op!”
“Je kunt je haast niet voorstellen wat er allemaal is gebeurd in de afgelopen vierendertig jaar”, vertelt Eli. “Machines waren er nog niet. Alles deden we met de hand en met een piepklein clubje. Maar alles deden we samen.” Als het druk was, schoof Anneke Worst gerust zelf ook aan in de productieruimte. “Zaten we tot ‘s avonds laat stickertjes te plakken”, herinnert Eli zich. “We deden het met elkaar. Samen de schouders eronder.”
Dat is volgens Eli vandaag de dag niet anders. “Ook al zijn we flink gegroeid, dat familiegevoel is er nog steeds. We kennen elkaar en zijn er voor elkaar.” De meeste processen zijn in de afgelopen jaren geautomatiseerd. Handwerk is vooral denkwerk geworden. “Dat was af en toe best even omschakelen”, geeft Eli toe. “Wat ik doe kun je niet leren op school. Alle machines zijn speciaal voor Ophtec ontwikkeld. Alleen door ermee aan de slag te gaan, krijg je het onder de knie. Ook daarin helpen we elkaar.”
Vandaag de dag zorgt Eli er voornamelijk voor dat het eerste gedeelte van de productie goed verloopt. Nieuwe orders verwerken, lenzen kalibreren, storingen verhelpen – hij staat geen moment stil. “En dat kan ook niet, want als de boel bij mij stilstaat, dan loopt de planning van de rest van de productie ook in de soep.” Een verantwoordelijke functie. En best stressvol ook. “Ja, je moet wel tegen druk kunnen”, knikt Eli. “Maar na zoveel jaar voel ik dat zelf niet meer zo. Ik heb al van alles meegemaakt en maak me niet meer zo snel druk.”
Of hij het werk na meer dan dertig jaar nog steeds leuk vindt? “Ja, echt waar!” lacht Eli. “Tuurlijk, je hebt ook wel eens een mindere dag. Maar ik ga nog steeds met plezier naar mijn werk. Nog steeds word ik uitgedaagd en leer ik nieuwe dingen.” De afwisseling in het werk, de mogelijkheden om zich verder te ontwikkelen en de ruimte om zelf de dag in te delen, zijn volgens Eli belangrijke factoren voor zijn werkgeluk. Maar veel belangrijker zijn de mensen. “We zitten als team de hele dag best dicht bij elkaar. Als het niet goed voelt samen, dan werkt het niet. Letterlijk en figuurlijk. Leuke collega’s maken het werk.”
Of dat contact nou is met de kantinemedewerkster of met de directeur, de lijntjes zijn in beide gevallen even kort. En krachtig. “De mensen steunen elkaar hier”, knikt Eli. “We weten allemaal wel dat het leven niet altijd zo gaat als gepland. Maar als er iets speelt, dan is daar begrip voor. De directeur komt zelfs persoonlijk vragen hoe het is.” Vierendertig jaar werkte Eli fulltime voor Ophtec. Maar toen zijn eerste kleinkind geboren werd, wilde hij graag één dag vrijhouden voor een opa-dag. “Ik kreeg meteen alle support.” Volgens Eli komt bij OPHTEC geluk en gezondheid altijd op de eerste plaats. “Dat is lang niet overal zo.”
Na vierendertig jaar is Eli nog steeds niet klaar. “Ik werk niet voor niets al zo lang bij Ophtec”, lacht hij. “Als een bedrijf goed voor jou is, ben je zelf ook goed voor het bedrijf. Op naar de veertig!”
Heb je na het lezen nog vragen of wil je graag meer weten over deze functie? Eli beantwoordt graag al jouw vragen over deze functie!
Vul het formulier in of stuur een e-mail en Eli zal binnenkort contact met je opnemen.
